Μίμης Φωτόπουλος

Ο Μίμης Φωτόπουλος γεννήθηκε στη Ζάτουνα Αρκαδίας το 1913. Για δυο χρόνια φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε στη Δραματικής Σχολής του Βασιλικού Θεάτρου και πρωτοεμφανίστηκε στο θεατρικό σανίδι το 1932 στην παράσταση «Λοκαντιέρα» του Θιάσου Κουνελάκη.
Την περίοδο της Κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και κατόπιν εξορίστηκε. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης του καριέρας εργάστηκε σκληρά και πειραματίστηκε σε πολλά είδη θεάτρου: βαριετέ, Καραγκιόζης, οπερέτα, κωμωδίες και έργα ελληνικού και ξένου κλασικού ρεπερτορίου: «Ο βυσσινόκηπος» , «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ», «Δον Καμίλλο», «Μπετόβεν και μπουζούκια» και άλλα. Πραγματοποίησε πολλές περιοδείες στην Ελλάδα και κυρίως το εξωτερικό. Το 1952 έγινε θιασάρχης και για πολλά χρόνια υπήρξε θεατρικό ντουέτο με τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Το ντεμπούτο του στο σινεμά έγινε το 1948 μ’ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» του Αλέκου Σακελλάριου. Ακολούθησαν πάνω από 100 ταινίες ταινίες : «Κάλπικη λίρα», «Λατέρνα, φτώχια και γαρίφαλο», «Ο Θοδωρής και το δίκανο», «Φτωχαδάκια και λεφτάδες», «Η ωραία των Αθηνών», «Το σωφεράκι» κα. Σε όλη του τη ζωή ασχολήθηκε με την συγγραφή. Έγραψε τα θεατρικά έργα «Ένα κορίτσι στο παράθυρο» (1966) και ο «Πελοπίδας ο καλός πολίτης» (1976). Εξέδωσε τρία βιβλία αυτοβιογραφικού περιεχομένου «25 χρόνια θέατρο» (1958), «Το ποτάμι της ζωής μου» και «Ελ Ντάμπα-Όμηρος των Εγγλέζων» καθώς και τις ποιητικές συλλογές: «Μπουλούκια» (1940), «Ημιτόνια» (1960), «Σκληρά τριολέτα» (1961), «Ο Θάνατος των ημερών» (1976), «Μπαλάντες του έρωτα και του θανάτου» (1984). Δημιούργησε πολλά ζωγραφικά έργα με κολάζ γραμματοσήμων. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρου Θεάτρου και Πρόεδρος του Δ. Σ Άρματος Θέσπιδος.
Η χαρακτηριστική του ατάκα από ταινία που τον συνόδευε «Και μετά θα κάαααθεσαι» σε καμία περίπτωση δεν περιέγραψε την πορεία του στη ζωή. Ο Μίμης Φωτόπουλος πέθανε στο Μαρούσι στις 29 Οκτωβρίου 1986.