Ο στιχουργός του μακροβιότερου αθλητικού ύμνου

Παλαμάς Κωστής

Ο ποιητής Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε στην Πάτρα, την Τρίτη 13 Ιανουαρίου 1859, έπειτα από 2 ατυχείς γέννες της μητέρας του. Σε πείσμα των δεισιδαιμονιών της εποχής το μωρό επέζησε, έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα και έγινε ένας από τους πολυγραφότερους Έλληνες λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους.
Ορφανός στα επτά του χρόνια, θα μεγαλώσει με τα αδέρφια του στον τόπο καταγωγής τους, το Μεσολόγγι, στο σπίτι του εκπαιδευτικού και λόγιου θείου του, Δημήτρη Παλαμά.
Ο Κωστής Παλαμάς έρχεται στην Αθήνα το 1876 για να σπουδάσει Νομικά, τα οποία εγκαταλείπει πολύ σύντομα για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά δημοσιεύεται το πρώτο του έργο, με τίτλο "Ερώτων Έπη" και γραμμένο σε υπερκαθαρεύουσα. Εργάζεται ως αρθρογράφος σε εφημερίδες. Το 1886 θα κυκλοφορήσει η πρώτη του συλλογή στη δημοτική "Τραγούδια της Πατρίδας μου". Οι στίχοι που έγραψε για τον Ολυμπιακό Ύμνο, θεωρήθηκαν μεγάλη νίκη του δημοτικισμού, υπέρ του οποίου ο Παλαμάς εξελίχθηκε σε μεγάλο μαχητή χαρακτηρίζοντάς τον «αρετή του». Το 1897 διορίζεται στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, όπου θα θητεύσει 49 χρόνια, τα περισσότερα από τα οποία ως Γενικός Γραμματέας.
Δημοσίευσε συνολικά 40 ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα, ιστορικά δοκίμια, μελέτες. Είναι ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες κριτικούς, ενώ υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη τόσο της ΕΣΗΕΑ όσο και της Ακαδημίας Αθηνών, όπου διετέλεσε και πρόεδρος το 1931. Το έργο του μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Δύο φορές ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας.
Σταθμοί στην πορεία του υπήρξαν τα έργα « Ο Θάνατος του Παλικαριού», «Ίαμβοι και Ανάπαιστοι», «Τρισεύγενη», «Ασάλευτη Ζωή»...
Κορυφαία του δημιουργία «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου», όπου εξύμνησε τη Φύση και την επιστήμη μέσα από την πορεία των Ρωμιών ανά τους αιώνες θέλοντας να γίνει «ο ποιητής του καιρού του και του Γένους του»
Ο Κωστής Παλαμάς πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943. Στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν χιλιάδες λαού ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο, μπροστά στα μάτια των έκπληκτων Γερμανών κατακτητών. Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός απάγγειλε τότε το νεκρώσιμο ποίημα στη μνήμη του: Ηχήστε οι σάλπιγγες... …Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα !